Karłowatość przysadkowa

Karłowatość przysadkowa, zwana także infantylizmem przysadkowym, jest chorobą hormonalną, która wiąże się z brakiem hormonu wzrostu. Brak somatotropiny, czyli właśnie hormonu wzrostu, jest skutkiem niedorozwoju gruczołów lub ich wcześniejszego uszkodzenia. Im wcześniej rozpocznie się choroba, tym na niższym wzroście zatrzyma się osoba cierpiąca na karłowatość przysadkową.

Pierwsze wyraźne objawy pojawiają się u dzieci w 1-3 roku życia i postępują wraz z upływem czasu. Dziecko z karłowatością przysadkową rośnie około 3 centymetrów rocznie, a jego wzrost różni się od rówieśników nawet o 30 centymetrów już w pierwszych latach. Poza niskim wzrostem osoba cierpiąca na karłowatość przysadkową ma starczy wygląd i dziecięce proporcje ciała.

Budowa i fizyczny wygląd ciała są adekwatne od etapu, w którym nastąpiło zahamowanie wzrostu. Chorobie towarzyszy także brak cech dojrzewania, a dorośli często zapadają na osteoporozę. Pod względem psychicznym osoby takie rozwijają się prawidłowo.